Yanga Spirit

De dood van het stoffelijk lichaam is op z'n minst een geheimzinnig proces waaraan alle levensvormen (dieren, mensen en andere levende organismen) onderhevig zijn. Voor velen wordt dit gezien als "het gevreesde einde". Gevreesd, omdat wij het niet begrijpen.

Ons denkvermogen is zo weinig ontwikkeld dat het onbekende ons die vrees aanjaagt. Angst om gehechtheid aan de vorm van ons lichaam en die niet te willen verlaten en het zo lang mogelijk uit te stellen.
De dood is, indien wij het beseffen konden, een proces dat wij vaak hebben doorgemaakt. Wij zijn al vele malen gestorven en zullen keer op keer sterven. Dat is ons karma dat wij hebben meegekregen als wij gecreëerd werden en geëvolueerd zijn uit het niets door een hogere kosmische of Goddelijke macht, die ons zielenlicht en lichaamslicht heeft samen gebracht in een geheel dat wij het lichaam noemen. Want licht en stof zijn synonieme termen.

Deze gedachtenvorm zal, eenmaal voltooid, zo veel van het grotere plan belichamen als mens. In wezen is de dood een kwestie van bewustzijn, het ene ogenblik zijn wij ons op stoffelijk gebied bewust en een ogenblik later zijn wij teruggetrokken in ons astrale lichaam en zijn daar actief bewust. Dit noemen wij naar het licht teruggaan, naar onze oorsprong bij onze Goddelijke of Kosmische meester.
Alles is eeuwig, zowel het dierenbewustzijn als het menselijk bewustzijn. We zijn samen met ons bewustzijn door de eeuwen heen geëvolueerd naar onze huidige lichamelijke vorm. Daar wij nog verder evolueren zal ons bewustzijn met het vormaspect vereenzelvigd zijn.
Zodra wij onszelf kennen als zielen, ontdekken wij dat wij in staat zijn ons bewustzijn of onze zin van gewaarwording willekeurig in iedere vorm, op ieder gebied of in iedere richting binnen de vorm van God of de Kosmische energie te richten.
Zo zullen wij de dood niet langer kennen, maar leven om actief te zijn in alle bewustzijnsvormen.

De dood is tegenwoordig voor de gemiddelde mens het rampspoedig slot dat het einde betekent van alle menselijke werkzaamheden. Het afstand doen van alle bewijzen van liefde en genegenheid en het onwillig en tegenstrevend overgaan naar het ongekende en het gevreesde.
Het staat gelijk met het verlaten van een verlichte en verwarmde kamer die vriendelijk en vertrouwd is en waar onze geliefde tezamen zijn, om in de koude en donkere nacht alleen uit te moeten gaan.


Alleen en bevangen door schrik, terwijl men er het beste hoopt, maar nergens zeker van is.

Laten we niet vergeten dat wij mensen gedurende bijna iedere nacht, gedurende de tijd dat wij slapen, voor het stoffelijk gebied sterven en elders leven en werkzaam zijn. Wij vergeten reeds het gemak verworven te hebben om het stoffelijke lichaam te verlaten via het dromen. De dood is tenslotte een grotere pauze in het leven van het werkzaam zijn op stoffelijk gebied, men is slechts voor een langere periode “op reis gegaan“.

Dit proces is evenwel precies hetzelfde. Het enige verschil is dat in de slaap de magnetische draad of energiestroom waarlangs de levenskracht vloeit intact gehouden wordt en het pad vormt waarlangs men in het lichaam terugkeert.
Bij de dood wordt deze levensdraad verbroken of geknapt. Wanneer dat gebeurd is, kan de bewuste entiteit niet naar het dicht stoffelijk lichaam, dat zijn beginsel van samenhang mist, en uiteenvalt.

De dood is daarom letterlijk het zich uit het hart en uit het hoofd terugtrekken van de stromen van energie, waaruit dan volkomen verlies van bewustzijn en het uiteenvallen van het lichaam ontstaat. Het huis is ledig, alle werkzaamheid wordt gestaakt. Behalve die verwonderlijke en onmiddellijke werkzaamheid van de geest, die het voorrecht in het proces dus op de eenheid van de mens met alles wat stoffelijk is verlaat.
Het toont aan dat wij deel uitmaken van de natuur zelf en met deze natuur bedoel ik, het lichaam van het ene leven waarin wij “ leven en bewegen en ons bestaan hebben “.
Laten wij een nieuwe houding opzichte van de dood aankweken en laat de nieuwe wetenschap van de dood ingeluid worden. Laat het niet langer het enige zijn, dat wij niet kunnen beheersen en waartegen wij machteloos staan maar laat ons een eigen begin maken en onze overgang naar de andere zijde beheersen en begrip krijgen van de overgang naar onze Goddelijke of Kosmische oorsprong.

Hoop dat mijn bijdrage het geloof in de andere zijde van ons leven mag versterken als iemands leven in een tijd van groot gevaar, misschien zelfs op het randje van de dood komt. En dat we ons sterfelijk lot uit welkome en onwelkome omstandigheden en gebeurtenissen met liefde kunnen omhelzen. Deze eeuwige Goddelijke waarheden moeten zich in je eenvoudige dagelijkse ervaring manifesteren. Verricht al je daden en gedachten in het licht van al die waarheden en koester je gedachten in die liefdevolle sfeer.

Mvg. William

Reactie van Van Hecke L

De vraag naar het " hiernamaals " is zo oud als de mensheid. Als wij het bekijken is de mens een wezen van een dag. Maar hij heeft de wil om het besef te hebben in het eeuwige voort te leven. Als inderdaad iemand beweert, dat het hem niet interesseert wat er na de dood met hem gebeurt, dan liegt hij of weet niet wat dood betekend?. Alle grote wijzen van de aarde hebben gesteld, dat het ijdel is naar de zin van het leven te vragen en niet tegelijkertijd naar de zin van de dood te vragen. Beide vragen horen bij elkaar. Vanuit een algemeen menselijk geloof, dat hier diep in onze ziel verankerd zit, het vermoeden uitspreken dat daarom de dood niet het laatste woord in de kosmos kan zijn. Waarom zou God ( of als men er niet in God gelooft, de natuur, of kosmische meester ) de mens hebben meegegeven, als hij nergens zelf deel aan had ? Waarom zou hij hem telkens weer de doodsangst laten doorleven, als alles toch met de dood helemaal afgelopen is met ons? Natuurlijk komt het vaak voor, vroeger meer dan nu, dat mensen hun geloof meer op angst opbouwen. Hun geloof is dan gepasseerd op halve waarheden. Wat hebben wij niet beleefd als wij klein waren, wat voor regels moesten er gevolg worden om een goed christenen te zijn? Wat blijft daar nog van over ? gaan wij dan allemaal naar de hel? Denk het niet als wij liefde sturen vanuit ons hart, zoals jij het allemaal zo mooi verwoord William. Is de dood een kwestie van bewustzijn, het ene ogenblik zijn wij ons op stoffelijk gebied bewust en een ogenblik later zijn wij teruggetrokken in ons astrale lichaam en zijn daar actief bewust. Prachtig verwoordt ! Je teksten zijn waardevol en geven stof tot nadenken over de zin van het leven en dood. Van Hecke L

Reactie van Lammens Eric

Als ik al die reacties lees, denk ik dat de mensheid in het algemeen gekomen is om de werkelijkheid te zien. Er is natuurlijk een God,( Wij ) zijn God,wij maken van de wereld wat hij is. Vraag niet om vergeving maar vergeef,vraag niet om liefde maar geef liefde en je zal er ontvangen.De energetische balans hebben wij in onze handen. Wie nog niet ontwaakt is begrijpt niet wat hij of zij misdoet,zij die het weten maken dat de positieve energie kan stromen. Dank zij mensen zoals William kom dit in de schijnwerper te staan en brengt ons dichter en dichter om het positieve in de wereld hoger te brengen dan het negatieve. Dit zal de mensheid brengen naar een hogere dementie. Een volledige controle over onszelf,meer mens.Dank William voor de wijze woorden en de manier waarop je ze breng. L.E.