dinsdag, februari 19, 2013
Je kinderen zijn je kinderen niet.
Zij komen door jou,
Maar ze zijn niet van jou,
En hoewel ze bij je zijn,
Behoren ze je niet toe.
Je mag hun geven van je liefde,
Maar niet van je gedachten,
Want zij hebben hun eigen gedachten.
Je mag hun lichaam een thuis bezorgen,
Maar niet hun zielen,
Want hun zielen wonen al in
Het huis van morgen,
Dat jij niet kunt bezoeken,
Zelfs niet in je dromen.
Je mag proberen aan hen gelijk te worden,
Maar tracht niet hen aan jou gelijk te maken.
Want het leven maakt geen rechtsomkeer,
En blijft niet wachten bij wat gisteren was.
Walter Stroef
Zij komen door jou,
Maar ze zijn niet van jou,
En hoewel ze bij je zijn,
Behoren ze je niet toe.
Je mag hun geven van je liefde,
Maar niet van je gedachten,
Want zij hebben hun eigen gedachten.
Je mag hun lichaam een thuis bezorgen,
Maar niet hun zielen,
Want hun zielen wonen al in
Het huis van morgen,
Dat jij niet kunt bezoeken,
Zelfs niet in je dromen.
Je mag proberen aan hen gelijk te worden,
Maar tracht niet hen aan jou gelijk te maken.
Want het leven maakt geen rechtsomkeer,
En blijft niet wachten bij wat gisteren was.
Walter Stroef
3 reacties, klik hier om een reactie te plaatsen:
heel mooi !
Prachtig Walter! en o zo waar...
Groetjes,Isabelle L.
Beste Walter,het is natuurlijk een prachtige filosofische gedachte,maar je hebt het letterlijk overgeschreven uit het boekje de Profeet van de schrijver Kahlil Gibran,dat hoor je er eigenlijk wel bij te vermelden,dat vindt ik eerlijker.
Een reactie posten