Yanga Spirit

Soms vecht je tegen de onrust, die een ziekte of verdriet kan teweeg brengen. Maar ik heb ervaren als je van binnenuit rust in je lichaam en geest terug gevonden hebt, elke dag een verrassing wordt. Maar er moet natuurlijk rust zijn, om tot een evenwicht in jezelf te komen, zo zal je elke dag als een nieuwe ervaring beleven.


We moeten meer de toekomst naar het heden halen en ons concentreren op wat er nu gebeurt en hoe wij er wat kunnen aan doen opdat het zich niet meer zou herhalen in de toekomst. Laten wij doen wat wij graag zouden willen en wat ons raakt, laten wij zelf ontvankelijk en gevoelig zijn voor hoop en het verlangen om gezond te mogen verder leven, dan kunnen wij daar naar leven. Een levensweg is nooit een rechte lijn of weg, zelfs een schijnbaar doodlopende weg maakt jou levensrijker. Alles wat wij meemaken zoals ziekte, tegenslag, droefheid of  verlies van een dierbare brengt ons rijker en voller naar onze eindbestemming. Laten wij de schoonheid of het belang van een bijzonder moment terug zien. Laten wij bij deze momenten dat wij nu beleven even stilstaan en het moment koesteren.

Zelf heb ik bij een verdrietige gebeurtenis een ritueel bedacht, het kan mediteren, het beluisteren van zachte ontspannende muziek zijn of gewoon even aan al het positieve en het goede denken wat je al beleefd hebt in je leven. Wetend dat er nog mensen zijn die het nog slechter hebben dan jij, dat werkt helend! Uit verwondering en bewustwording kunnen inzicht, energie en verbinding voortkomen, als wij leren de creativiteit en inventiviteit in onszelf te vinden. Je zal zien dat je met weinig iets heel moois kan creëren en de oplossing voor jouw probleem vaak er al is. Soms is het belangrijk om even uit onze comfortzone te komen, zodat wij beseffen wat het echte leven inhoudt, daarna zullen we begrijpen dat er maar één grote schat is van heel veel waarde in het leven en dat is “gezond zijn”. Al de rest is gewoon vergankelijk en het leidt soms naar de ondergang van ons bestaan. @ William

Je kinderen zijn je kinderen niet.
 
Zij komen door jou,
Maar ze zijn niet van jou,
En hoewel ze bij je zijn,
Behoren ze je niet toe.
 
Je mag hun geven van je liefde,
Maar niet van je gedachten,
Want zij hebben hun eigen gedachten.
 
Je mag hun lichaam een thuis bezorgen,
Maar niet hun zielen,
Want hun zielen wonen al in
Het huis van morgen,
Dat jij niet kunt bezoeken,
Zelfs niet in je dromen.
Je mag proberen aan hen gelijk te worden,
Maar tracht niet hen aan jou gelijk te maken.
 
Want het leven maakt geen rechtsomkeer,
En blijft niet wachten bij wat gisteren was.

Walter Stroef

2012 was het einde van een Tijdperk...en dus zijn we begonnen met een nieuw tijdperk. Misschien nog niet zo zichtbaar want als je om je heen kijkt, is het nog steeds dikke chaos... Maar, steeds meer mensen worden zich bewust dat ze de Alchemist in zichzelf moeten zoeken en dan ook vinden.

De Alchemist

Lange tijd verlangden mensen naar materiele zaken
Naar Rijkdom en Macht
Rijkdom om de wereld te regeren
Macht om over anderen te heersen.

Ze stuurden hun speurders op pad
De Alchemist te vinden
Welke hun, zo dachten zij
Nog meer Rijkdom en Macht konden schenken.

Vele tovenaars werden gevonden
Maar niemand veranderde stof in goud
Vaak werden ze daarna veracht
En even vaak werden ze opgehangen

Zoeken naar Rijkdom en Macht
Duurde eeuwen voort
Totdat…

Een eenvoudig man besefte
Ikzelf ben een alchemist
Ikzelf verander stof in goud
Maar niemand die hem begreep
En hij werd weer weggezonden

De tijd is daar om wakker te worden
We mogen het nu weer weten
We zijn allen de alchemist
Hij woont al eeuwen in ons hart

Het stof dat is de aarde met al zijn bewoners
De Alchemist is onze liefde
Deze liefde verandert en transformeert
Alles wat leeft in puur en eerlijk goud

Nee, je kan er niet een huis van laten bouwen
Nee, het geeft je geen materiele macht
Het geeft je innerlijk Rijkdom
Welke veel meer is dan wat je ooit had verwacht.

© Martha Kooistra

Ook gepost op onze Facebookpagina
Groeten, Bart ;)

foto: Walter Stroef

De kleur van de stilte is wit en wit is de stille kleur van de morgen waarin je verdween:
langzaam, geen taal, helemaal onverwacht.

De kleur van de goedheid is wit
en wit is de taal van je stille mond.

De onzichtbare kleur van je liefde,
van je talloze teksten, schonk ons hoop en moed.

De kleur van de morgen is rood en de hemel
stuurt de aarde langzaam naar het licht.

Voor jou was de nieuwe dag zonder hoop
en de lente zal nooit meer schitteren,
wel het wonder dat je bij ons achterliet.

Jouw gedreven woorden, jouw bijzondere boodschappen,
zullen ons blijven herinneren aan jouw wilskracht en 
jouw bovennatuurlijke ingevingen, die je ons met zoveel liefde gaf.

Je was iemand, een begenadigd mens: voor altijd zullen
jouw woorden ons warme beelden geven.

        (door Walter Stroef)

Marilene, Angelique, Laura, Mathieu, familie, vrienden en kennissen van Willam.
Wij zijn hier zo talrijk samen gekomen om naar mijn inziens toch een bijzonder iemand ten grave te dragen.

Ik heb William pas leren kennen nadat hij in het huwelijk werd gezegend door Dominee Moon in de Philipijnen in 2004. Maar vanaf mijn eerste ontmoeting met hem heeft hij een sterke indruk nagelaten. En toen ik hem ietwat beter leerde kennen, en zijn levensstijl, zijn betrachtingen en levensvisie ontdekten, hebben wij zijn kandidatuur ingediend aan het internationaal comitee van UPF om hem de titel van
Ambassadeur voor Vrede toe te kennen.

Op 20 juli 2007 hebben wij hem het certificaat van “Ambassadeur voor Vrede” kunnen overhandigen. Een titel die hem meer dan waardig is. “Ambassadeurs voor Vrede” zo luidt; het zijn mannen en vrouwen die proberen te leven vanuit de houding dat het welzijn van anderen eerst komt. En hoe kunnen we het leven van William beter omschrijven!

Hoe trots was hij niet toen hij die titel van Ambassadeur voor Vrede kreeg. En hij was vastberaden die titel eer aan te doen. Het initiatief voor “Ambassadeurs voor Vrede” zo luidt het verder, is een wereldwijd netwerk van personen die zich inzetten voor een hoger doel en beseffen dat het doorbreken van etnische en religieuze barrières essentieel is op weg naar vrede. En inderdaad deze barrières heeft William doorbroken.
Zijn huwelijk met Marileen is een voorbeeld van het doorbreken van culturele, raciale en nationale barrières. Hij had het niet voor het keurslijf,
het dwingende karakter van religies, maar wel voor zoals hij het zelf uitdrukte “medemenselijkheid”. Hij pleitte voor openheid en verdraagzaamheid voor eenieders geloof. En hij verzette zich hardknekkig tegen ongegronde vooroordelen tegenover elkaar. Hij hoopte dat iedereen de boodschappen in zijn teksten kon ontvangen, ongeacht welke religie men had.
Zijn leven heeft zo zeker een hoger doel gediend. De vele teksten die hij ons nalaat, zitten vol duurzame boodschappen. Inspirerend, vol levenswijsheid en aansporingen voor een positieve ingesteldheid zelfs in moeilijke momenten. Maar het mooiste geschenk dat we van William gekregen hebben, is misschien wel de zekerheid dat er leven is na de dood. Wat wij sterven noemen is wellicht een tweede geboorte in een andere wereld. Ook al is de scheiding nu hard, wij hebben de zekerheid van hem gekregen dat we elkaar terug zullen zien.

UPF betreurt het heengaan van William. Hij was een gedreven iemand die de idealen van “Ambassadeur voor Vrede” echt in zijn leven heeft belichaamd. Zijn boek “Tweede Leven” en vele andere teksten die hij nalaat,zullen een blijvende getuigenis zijn van zijn inzet en zijn een duurzame bijdrage voor een betere samenleving.

Dank je William.

Hugo Veracx, als vertegenwoordiger van UPF Belgium.