Yanga Spirit

Aan de kant van het bos wandelt een man. Zijn stap wordt voortgedreven door eenzaamheid.
Hij geniet niet van de zoete geur van de anemonen langs de rand. Alleen zijn verlangen naar
een uitweg uit zijn troebel bestaan, geeft hem een enorme kracht.
Hij zal zijn moeilijke tocht tot het uiterste voltooien. Zo alleen, niemand kan hem troosten, geen schouder biedt hem nu rust. Uit zijn diepe ogen rolt een traan, vocht van angst en machteloos verdriet.
De pijn die hem verplettert, die hem zo hulpeloos maakt, deert hem niet meer.
Hij is eenzaam, het vechten en de wanhoop moe, zonder uitzicht.
De lucht, zo helder blauw en het bos, zo'n trillende kracht van fiere bomen die hem wuivend
hun aura afgeven.
Zijn lichaam, op dreef gebracht door de ziel van het woud en de aardenergie, stuurt hem
verder en duwt hem, zonder veel medelijden door de zwarte dagen van zijn angstig bestaan.
Is er in de verte iets of iemand? Een gestalte nadert. Helaas hij beseft het niet, hij ziet het niet.
De muur van de eenzaamheid houdt hem gekluisterd aan zijn diepe smart.
Zijn trillende lippen prevelen een kort gebed.
Doch, wat dieper in het bos hoort hij een lied.
Muziek weerklinkt en trekt zijn aandacht en dwingt hem waarlijk naar deze hemelse klanken
te waden.
Plots voelt hij zich niet meer alleen. Hij vervolgt zijn weg, aangezogen door de zachte klanken
van deze verheven tirade. De eenzaamheid voelt hij nog nauwelijks. Hij wordt opgenomen in
de schittering van een helder licht, dat hem hoop biedt en vertrouwen, dit alles komt goed.
Energie trilt door het heelal en stroomt naar een verlangende mens, die eenzaam wacht op
de warme gloed van een donorhart.
Het leven, ooit eens gekregen uit een bron van liefde, doch waarvan het ontstaan door de esoterische
wereld nog steeds verborgen blijft, is ons gegeven en er zal steeds een strijd zijn, een onverklaarbare
drang naar zorgzaamheid voor dit vibrerend bestaan, dat we hier ooit maar éénmaal mogen beleven.
William, veel goede moed en alle zegen voor u!...
Van vrienden en dierbaren die op uw weg zijn gekomen en u met liefde steunen.
Echt uit sympathie.
Ieza en Walter Stroef.

van der jeugt zei

Prachtige tekst Walter : De eenzaamheid voelt hij nog nauwelijks. Hij wordt opgenomen in
de schittering van een helder licht, dat hem hoop biedt en vertrouwen, dit alles komt goed.
Energie trilt door het heelal en stroomt naar een verlangende mens, die eenzaam wacht op
de warme gloed van een donorhart.
Het leven, ooit eens gekregen uit een bron van liefde,;;; BEDANKT het geeft mij en zovelen hoop ;-) W

Anoniem zei

Inderdaad William : Walter is ook een echte kunstenaar met een gouden hart. Groetjes Diana

Anoniem zei

Een spreekwoord zegt, dat een kromme lijn de mooiste weg is tussen twee punten. Daar staat je nu voor William, je leven is nu die kromme lijn, maar ik denk dat je vrienden hier er toch een mooie kromme lijn proberen van te maken. Mooi geschreven Walter...... Sabine ;-)