woensdag, januari 02, 2013
't IS WINTER AL ZOLANG!
door Walter Stroef.
De opgaande zon tovert zich met veel moeite over de kim.
Iedere nacht is het een eeuwig wachten op de nieuwe dag,
die steeds korter wordt en nauwelijks iets betekent.
't Zijn donkere tijden.
We sluipen verder en voelen de stilte van de natuur en ons bestaan,
mijmerend en dromend van vroege voorjaarsdagen.
Krijgen we niet de hoop en verlangen naar nieuw licht en warmte?
Een weelderig versierde kerstboom nodigt uit tot vreugde
en vrede in deze sombere tijd.
Kerstdag en Nieuwjaar zijn spoedig voorbij.
We schuiven verder en horen nog een glorieus lied van "White Christmas".
Als engelen zingen we en hopen op luid verhoor.
We staan nooit stil, het leven zit zo niet in elkaar.
Waarom luisteren we niet meer naar hemelse gezangen?
Ze tonen ons de weg en klinken niet voor niets over dit beschaafde volk.
Zijn we niet te schuchter en durven we nauwelijks hopen op betere tijden?
De dag is nu kort en het leven...
Zal de beker nooit voorbijgaan?
Mensen moeten lijden én wenen én bidden, meestal zonder verhoor.
Toch zijn we blij te mogen leven.
Dank u moeder dat u het ons gaf.
Kunnen we niet de diepe echo van ons zijn, naar hogere sferen leiden?
De mens, met zijn neus naar de grond, is niet fijngevoelig genoeg, daar ligt niet het geluk.
Zijn we niet spoedig bereid compromissen te sluiten met onzichtbare krachten
die ons geld beloven en heil.
Zij praten maar in de wind, goedgelovige mensen misleidend.
Denken we nog aan onze evenmens, ergens in een ver land, die dwars over de aarde kruipt,
verstoten van feest en fijne manieren.
Laat ons, na deze boodschap, naar de realiteit terugkeren.
Het Licht en de Hoop vooropstellen en onze blik naar de hemel richten,
en mediterend vragen om bescherming en meer liefde.
We zijn hier nu toch, toevallig of niet.
De donkere dagen van december hebben ons geleid naar een wonderbaarlijke ster.
Zij bracht ons ooit eens de boodschap, voor alle mensen,
van vrede, hoop en geluk.
Dans op het ritme en de muziek van engelengezang, in deze wonderbaarlijke tijd.
De mens staat centraal en is een schepsel van God.
Fier en onversaagd zullen we de beker ledigen, om later zegevierend te prijken naast Hem,
die ons ooit eens zal terugroepen.
Vrede en goedheid voor alle mensen die ons dierbaar zijn
door Walter Stroef.
De opgaande zon tovert zich met veel moeite over de kim.
Iedere nacht is het een eeuwig wachten op de nieuwe dag,
die steeds korter wordt en nauwelijks iets betekent.
't Zijn donkere tijden.
We sluipen verder en voelen de stilte van de natuur en ons bestaan,
mijmerend en dromend van vroege voorjaarsdagen.
Krijgen we niet de hoop en verlangen naar nieuw licht en warmte?
Een weelderig versierde kerstboom nodigt uit tot vreugde
en vrede in deze sombere tijd.
Kerstdag en Nieuwjaar zijn spoedig voorbij.
We schuiven verder en horen nog een glorieus lied van "White Christmas".
Als engelen zingen we en hopen op luid verhoor.
We staan nooit stil, het leven zit zo niet in elkaar.
Waarom luisteren we niet meer naar hemelse gezangen?
Ze tonen ons de weg en klinken niet voor niets over dit beschaafde volk.
Zijn we niet te schuchter en durven we nauwelijks hopen op betere tijden?
De dag is nu kort en het leven...
Zal de beker nooit voorbijgaan?
Mensen moeten lijden én wenen én bidden, meestal zonder verhoor.
Toch zijn we blij te mogen leven.
Dank u moeder dat u het ons gaf.
Kunnen we niet de diepe echo van ons zijn, naar hogere sferen leiden?
De mens, met zijn neus naar de grond, is niet fijngevoelig genoeg, daar ligt niet het geluk.
Zijn we niet spoedig bereid compromissen te sluiten met onzichtbare krachten
die ons geld beloven en heil.
Zij praten maar in de wind, goedgelovige mensen misleidend.
Denken we nog aan onze evenmens, ergens in een ver land, die dwars over de aarde kruipt,
verstoten van feest en fijne manieren.
Laat ons, na deze boodschap, naar de realiteit terugkeren.
Het Licht en de Hoop vooropstellen en onze blik naar de hemel richten,
en mediterend vragen om bescherming en meer liefde.
We zijn hier nu toch, toevallig of niet.
De donkere dagen van december hebben ons geleid naar een wonderbaarlijke ster.
Zij bracht ons ooit eens de boodschap, voor alle mensen,
van vrede, hoop en geluk.
Dans op het ritme en de muziek van engelengezang, in deze wonderbaarlijke tijd.
De mens staat centraal en is een schepsel van God.
Fier en onversaagd zullen we de beker ledigen, om later zegevierend te prijken naast Hem,
die ons ooit eens zal terugroepen.
Vrede en goedheid voor alle mensen die ons dierbaar zijn
-
Mensen zoals jullie kunnen de wereld naar een positieve richting sturen, Bedankt yanga team;;; groeten Hans
7 reacties, klik hier om een reactie te plaatsen:
Walter een woord : MOOI geschreven...Patsy
betoverende mooie woorden Walter ook een zalig 2013 : Steven
Iet Wopereis : prachtig hoor.
Mensen zoals jullie kunnen de wereld naar een positieve richting sturen, Bedankt yanga team;;; groeten Hans
Mooi kerstverhaal ! ! Jan en Mieke ;-)
Mooie tekst maar de winter blijft weg """grapje"""" Dorine
Patsy,Steven,Iet w.,Hans,Jan en Mieke,Dorine,samen leven we met alle mensen en beleven iedere dag nieuwigheden.Ons leven gaat ongenadig verder.Hebben we dan nog tijd om te piekeren over gisteren?Iedere dag moet ons nieuwe inspiratie geven, nieuwe hoop, een nieuw gebed, een zalig samenzijn, een hartelijke wens. Zeker bij het begin van een nieuw jaar.Mochten alle teksten u helpen de juiste weg te vinden.Groetjes Walter.
Een reactie posten