woensdag, maart 22, 2006
Het leven is als een gouden zijden draad, zo kwetsbaar gespannen maar buigzaam, geen bochtje blijft gespaard. Lachen, huilen en verdriet, dat is die levensdraad. Zolang je geest en je lichaam verbonden zijn met die gouden draad, ben je nog altijd hier op aard. Ooit zal die gouden levensdraad springen, vroeg of laat. Dan glipt de wereld uit jouw gebroken zijden draad. Het besef daagt, ik moet loslaten dit mooie aards bestaan. Dan komen wij bij de vraag, heeft God ons geschapen, of hebben wij hem groot gemaakt. Zo komen wij terug bij die gouden zijden draad.
0 reacties, klik hier om een reactie te plaatsen:
Een reactie posten