zaterdag, oktober 13, 2012
De
herfst: William van der Jeugt
De najaarswind huilt troosteloos door de hoge bomen.
Droeve winden nemen hun bladeren met zich mee, de
bomen worden kaal.
De zwaluwen zijn heengegaan, de ganzen trekken
zuidwaarts, verlangend naar de zon.
De fazant en patrijs verschuilen zich voor de jagers
in de diepste wildernis.
Allen hebben mooie veren of mals vlees, daarom sterven
ze stuk voor stuk schuldeloos een wrede dood.
Dit alles om de mens in zijn plezier en ontspanning
te behagen.
Hoe snel wisselen de seizoenen hun beurt af, wat
leeft, volgt waarlijk kort op elkaar.
Het menselijk bestaan op deze aarde duurt maar even,
kort als een ochtenddauw.
Droefheid van mijn hart ontroert mijn geest, mijn
tranen vallen ongemerkt, doorweken mijn gewaad.
Mijn ogen dwalen ver over het veld, de grote leegte
is wijd en breed; niets hindert mijn verdwaalde ogen.
Alles lijkt verdwenen, de groene kleur van de
bladeren is goud, geel, bruin geworden.
Planten en bloemen hangen hulpeloos wachtend op het
laatste straaltje zon.
Verval en bloei hebben geen vast verblijf, deze en gene
delen ze om beurten.
De herfstchrysanten hebben schone kleuren, door dauw
bevochtigd met een geur die tot de hemel stijgt.
Zij versieren de graven met hun mooie kleuren, ze houden
stand tot de eerste vrieskou.
Bij de graven zie je in het avondschemer geen
mensen, je hoort alleen de echo van hun stemmen weerklinken op de sierlijke
arduinen monumenten die hoogmoedig hun pracht showen.
Wie wordt geboren, zal eens moeten sterven, vroeg of
laat; gisteravond was ik nog een mens, vanochtend stond ik op de lijst der
schimmen.
Onze zielen en adem lossen op in het niets –
waarheen? – geen mens zal het ooit
weten.
Het lijk wordt in een lege, houten kist geborgen,
waar het laatste zonlicht hem verlaat.
Vallende herfstbladeren dwarrelen nu langzaam over
hem heen, alle levensgeur is vervlogen.
Het licht werd gedoofd, nu is hij een vage vorm in jouw dromen met
een levende blik op onze harten.
Herfst kan je ook iets geven! Door Angelique Kroes
Als de wind over het land waait, door de straten, langs de huizen.
Dan hoor je de wind, de storm, suizen, ruisen.
En het neemt al het oude dat niet meer nodig is met zich mee.
Mensen raken er ook van in de war: omschakeling van het weer, andere energie, grieperig, … dan voelt men zich niet tevree.
Maar ook weten we, het is ergens goed voor, de natuur ondergaat een gedaantewisseling, krijgt rust en gaat uiteindelijk slapen.
En wij mensen kunnen dan die mooie, wonderlijke vruchten en kleine schatten rapen! Tijdens onze wandelingen door de bossen, de natuur, doorbreek je die muur.
En tijdens deze prachtige fase zal ze veel kracht opdoen en enorm ontwikkelen om als volgt weer met volle kracht te schitteren.
Integendeel zal ze niet verbitteren, maar leren, uitwaaien, loslaten en schitteren!
Schitteren net als bloemen en planten.
Er zijn en laten zien, van alle kanten.
Zoals elk jaargetij vele boodschappen met zich meedraagt.
Draagt de orchidee
rijkdom, schoonheid en liefde met zich mee.
In oude tijden werd de orchidee gebruikt als medicijn.
Door een drankje van hete chocolade, voor kracht en macht; ze voelden zich dan anders, zo mocht dat dan zijn.
Het gaf de mens een liefdevolle groei, een gedaantewisseling, transformatie...
Het streelde de ziel, het gaf ze energie.
Ook geeft het een teken van vruchtbaarheid aan.
Dat komt door de wortelen, de knol, onderaan.
Als de wind over het land waait, door de straten, langs de huizen.
Dan hoor je de wind, de storm, suizen, ruisen.
En het neemt al het oude dat niet meer nodig is met zich mee.
Mensen raken er ook van in de war: omschakeling van het weer, andere energie, grieperig, … dan voelt men zich niet tevree.
Maar ook weten we, het is ergens goed voor, de natuur ondergaat een gedaantewisseling, krijgt rust en gaat uiteindelijk slapen.
En wij mensen kunnen dan die mooie, wonderlijke vruchten en kleine schatten rapen! Tijdens onze wandelingen door de bossen, de natuur, doorbreek je die muur.
En tijdens deze prachtige fase zal ze veel kracht opdoen en enorm ontwikkelen om als volgt weer met volle kracht te schitteren.
Integendeel zal ze niet verbitteren, maar leren, uitwaaien, loslaten en schitteren!
Schitteren net als bloemen en planten.
Er zijn en laten zien, van alle kanten.
Zoals elk jaargetij vele boodschappen met zich meedraagt.
Draagt de orchidee
rijkdom, schoonheid en liefde met zich mee.
In oude tijden werd de orchidee gebruikt als medicijn.
Door een drankje van hete chocolade, voor kracht en macht; ze voelden zich dan anders, zo mocht dat dan zijn.
Het gaf de mens een liefdevolle groei, een gedaantewisseling, transformatie...
Het streelde de ziel, het gaf ze energie.
Ook geeft het een teken van vruchtbaarheid aan.
Dat komt door de wortelen, de knol, onderaan.
De knol was meestal gesplitst in 2 knollen, wat leek
op het mannelijk geslacht.
En at de vrouw 1 knol dan werd het een meisje, at ze de knol met 2 dan werd het een jongen, werd verwacht...gedacht.
Mooi symbool voor een nieuw leven, nieuw begin, van iets wonderlijks, een gevoel van diep uit je hart, onderin.
Deze bloemen hebben mooie kleuren, heerlijke geuren die gedoseerd iets magisch afgeven.
Ze worden altijd in liefde aangenomen en ze horen in ieders leven.
Voor vele gelegenheden kan men ze dan ook geven.
Bij deze, in liefde en licht, met energie en licht op jou gericht.
En at de vrouw 1 knol dan werd het een meisje, at ze de knol met 2 dan werd het een jongen, werd verwacht...gedacht.
Mooi symbool voor een nieuw leven, nieuw begin, van iets wonderlijks, een gevoel van diep uit je hart, onderin.
Deze bloemen hebben mooie kleuren, heerlijke geuren die gedoseerd iets magisch afgeven.
Ze worden altijd in liefde aangenomen en ze horen in ieders leven.
Voor vele gelegenheden kan men ze dan ook geven.
Bij deze, in liefde en licht, met energie en licht op jou gericht.
Geeft het jou in de donkere dagen, dat licht en
inzicht!
@ Angelique
- De kern van alle dingen is stil en eindeloos lang in vervlogen tijden. Alleen de dingen zingen ons eeuwig lied, ons persoonlijk lied is kort en broos. Wij zeilen langs regenbogen in Gods stilte tegemoet. Kei goed geschreven William en Angelique, elk een unicum op zijn manier. Jürgen en Mirabel
5 reacties, klik hier om een reactie te plaatsen:
De kern van alle dingen is stil en eindeloos lang in vervlogen tijden. Alleen de dingen zingen ons eeuwig lied, ons persoonlijk lied is kort en broos. Wij zeilen langs regenbogen in Gods stilte tegemoet. Kei goed geschreven William en Angelique, elk een unicum op zijn manier. Jürgen en Mirabel
De Herfst : mooi !! super dat zijn mijn woorden;;;;;...... Ludo ;;;)))
Waar halen jullie het kei goe hoor Josje ;-)))))
Harstikke goe jong ... Leni
De jaargetijden brengen ons elk een apart bewustzijn. Niemand kan vertellern wat volgende zomer inhoud, tenzij de Mayaanse kalender die wijst op het terugkeren van dezelfde energie. Wij zijn arm, alhoewel technologisch ontwikkeld, doch wij weten niks meer. Geef ons terug die wereld van kennis en we zullen er allen beter van worden.
Een reactie posten