Mogelijk gemaakt door Blogger.

Ons Blogteam

Ons Blogteam

De Teller

vrijdag, oktober 26, 2012

Ik kijk door het raam en staar naar de Hemel Sluit je ogen, vraag om hulp ; Angelique

3:02 p.m. | Post bewerken
Foto van Angelique Kroes
--Door : William van der Jeugt
Ik kijk door het raam en staar naar de blauwe hemel; de wind waait fluisterend, hij brengt zijn verhaal over van jou naar mij. Je vormt beelden in mijn hoofd, het brandt in mijn ganse lichaam als een vleugje zoekgeraakt parfum. Mijn bewondering in mijn ogen voor jou was echt gemeend, maar spijtig genoeg ben ik zo dapper niet; er ligt alleen een deken over mijn verdriet. Nu jij er niet meer bent, ben jij nu die blauwe hemel aan het firmament. Er was een tijd dat ik je moeiteloos kon dragen, dat jouw liefde groeide in de mijne. Onze liefde was ons leven, dat ik stevig in mijn handen droeg. Je kon aandachtig naar mij kijken alsof jouw gedachten mijn hart doorzochten, voorzichtig dieper om mijn liefde voor jou te ontdekken. Ik zal jou blijven herinneren als de zon die eindeloos, zonder  uur en zonder tijd, in de horizon verdwijnt. Ik heb mijn verlangen in stilte in je hart geschreven; je draagt nu mijn liefdesgeluk met je mee op jouw reis naar die blauwe hemel. In mijn hart woon je nog altijd dichtbij; soms leunen mijn gedachten tegen het verleden, veel  te veel kruipen mijn gedachten naar die verloren tijd. Waarom heb jij mij zo vroeg verlaten om terug te gaan naar ons hemelse bestaan? Ik  blijf achter met jouw mooie vormen in mijn gedachten; nu vullen jouw stiltes in een uitgestrekte leegte mijn lange dagen. Onze herinneringen bewaar ik nu in mijn hart, want zoveel tranen kunnen mijn ogen niet dragen. Jij sloot jouw ogen en was dood, gewoon zonder iets te zeggen, zonder iets te vragen. Ik hoor nog even jouw stem in mijn gedachten weerklinken als een vogel in het riet, maak nog even kleine lieve woordjes voor mijn groot verdriet. ;-) William

-- Door : Angelique Kroes

Sluit je ogen, vraag om hulp, sluit je ogen en kruip uit je schelp.
Sluit je ogen en weet en voel dat je ten alle tijde  kan bereiken jouw doel.
Sluit je ogen en zie, laat je niet verblinden, maar zie…
Engelen die met toestemming van jou je hulp bieden, ze laten je niet staan in de kou.
Engelen spirits die er echt zijn, voor elk mens van groot tot klein.
Engelen die je begeleiden, en je een richting opleiden.
Open je ogen en zie…voel de kracht en de magie.
Open je ogen en weet…dat het zal verzachten, je verdriet, emotie en leed.
Open je ogen en voel…om te weten wat ik bedoel.
@ Angelique
Anoniem zei
Terug zo mooi verwoord alle twee, totaal verschillende teksten met een waardevolle inhoud. Het is zo levendig en toepasselijk voor iedereen.........De kracht die jullie woorden uitstralen is zalig om te lezen....Marijke V. D. V. Evergem ( jou boek is in een woord " super leuk om te lezen ")))))
Anoniem zei
Mooi geschreven ! Waarom kunnen wij elkaar niet in onze dromen ontmoeten en al onze vragen samen delen en beantwoorden. GR. LUC
van der jeugt zei
Het leven geeft je soms, oplossingen die je niet zelf had kunnen bedenken. Die je vooruithelpen volg die aanwijzingen, zodat je telkens iets nieuws kan ontdekken in je leven, iets wat je zeker nog kan versterken door naar je intuïtie te luisteren. Bedankt in naam van Angelique en mijzelf voor jullie mooie reacties, die telkens geschreven word bij iedere geposte tekst. Dat geeft ons een goed gevoel om jullie verder te blijven verrassen met onze ideeën en teksten. Wij willen zeker niemand beïnvloeden wat voor levensweg jullie volgen in je leven, wij trachten het leven positief te benaderen en dat overbrengen naar onze lezers. Groeten William





5 reacties, klik hier om een reactie te plaatsen
zaterdag, oktober 20, 2012

Mijn Moeder, mijn engelbewaarder @ William ...De liefde @ Sven

3:35 p.m. | Post bewerken


Mijn moeder is een heilige vrouw. Al haar gesproken woorden zijn verweven met haar ziel en een mooie zang. Waar heb ik zo’n moeder verdiend. 
Moeder, weet je nog hoe vroeger, toen ik klein was, wij tezamen iedere nacht een liedje zongen voor het raam. Als wij naar de sterren keken, dan zagen wij de sterren fonkelen en de maan door de wolken gaan. Oma, stond ons vanuit de hemel knipogend naar toe te juichen. 
Moeder, ik kwam alleen door jou op deze wereld, je was onafgebroken dienstbaar met een zelf vergeten hulpbetoon en nu en dan de felle pijn om zelfs niet het geringste loon te ontvangen. Ik was altijd in jouw liefde geborgen die elk verraad der wereld overleefde, zo sterk was jouw moederliefde voor mij. Moeder jij hebt dit leven zwaar gedragen en mij geleerd te overleven in de moeilijkste tijden van ons leven. Zoals ik het nu zwaar draag voor mijn gezin door mijn hartziekte, zijn wij verwant. Uw harde hand herken ik in mijn hand, machtig zijn wij in liefde en daad. Ik was het eerste kind dat je hebt gedragen en wij waren maanden alleen, je had het nog nooit ervaren wat moeder te worden moest zijn. 
Wedergeboorte van je eigen wezen, dezelfde levensinhoud die met een vreemde verenigd en onscheidbaar nieuwe vormen vond in een vollediger volmaakte mens, hogere luchten en diepere grond zoals je zelf had willen worden. De jaren vielen neer op de jaren, hoe zwaar wordt de tijd om te dragen als er niemand meer tijd voor je heeft. Wat heb je dan nog geloofd, gehoopt of gehad, vanwaar die ontembare wilskracht gehaald die je overeind hield, vechtensgereed en zo eindeloos bereid om alles te geven. 
Hoe verder de tijd nu over jou heen gaat, dag na dag, bijna iedere dag kan ik alleen maar zeggen, dat jij mijn moeder bent, mijn eerste beminde warme schelp waaraan ik het leven won. Uit jou ontvouwde ik mij in al mijn mooie dromen, gij waart de regenboog, ik druppel dauw, mijn eerste woord mocht aan jouw mond beginnen in ’t landschap van lachend aangezicht, de beelden kwamen op mij toegelopen, omgeven door jouw moederlijk licht. Je hebt mij geleerd met een glimlach te leven en de storm op de zeeën te leren bedwingen. Bedankt MA

@ William van der Jeugt



Liefde is…Door Sven Soentjens

Ik ervaar het als een hallucinant wederkeren uit de toekomst
Jij die met vlag en vaandel voorwaarts komt
De duivel die jou niet kan stoppen
Was hij niet almachtig dan of toch te stoppen?

Vergiffenis komt uit kleine hoeken
Een oog blink nooit verder weg
Vergeving zal het hart tarten
Nooit had jij gedacht deze weg

Die jouw liefde zo zou tarten
Alles gaf jij ook jouw ziel
Een immer blijdschap speelt jou parten
Jouw innige liefde zo viriel

Want mannelijkheid bracht ons bijna ten onder
Uno te quiero mucho teveel
Wat ligt in de taal der liefde
Alleen jij weet hoeveel

Een nieuwe toekomst een nieuwe start
Niets dat nog de eeuwige liefde tart
Ik hou van jou zei jij zo fijn
Alleen echte liefde die er mag zijn

Ik mag niet maar wil het wel
Jou beloven de hemel boven de hel
Dat alles mag zijn gangetje gaan
En ik voor altijd naast jou zal staan
Anoniem zei
Je kunt mensen op zoveel verschillende manieren liefhebben, dat bewijzen jullie hier met deze mooie teksten. Prachtig William wat jij nu voor je mamma schrijft, mag ik het ongeveer ook zo gebruiken. Met jou naam er natuurlijk bij " dat verdient ' jij zeker... Groetjes Michael 
Anoniem zei
Zo een mooie tekst " Mijn moeder, mijn Engelbewaarder " mag ik hem kopiëren en inkaderen om aan mijn moeder te geven. Ze zorgt zo goed voor mij, ik heb een hartafwijking maar voorlopig nog niet zo erg als bij jou. Het is super wat jullie doen ga zeker het boek kopen in Evergreen. Anonieme vriendin lieve groetjes A.D. uit Evergem PS. jouw naam komt er zeker onder je verdient het :::---
Anoniem zei
135.000 donoren bij in België ; super kei goed wat jullie doen; wens jou veel sterkte toe; veel succes met jullie boek; mooie blog ; goed gezien ; Evergreen ; goede reclame; tot slot; cool ; wat jullie doen ;-... groeten uit Ertvelde C. V.
Anoniem zei
Prachtig jou boek heb het gekocht in Evergreen; inderdaad het is menselijk om alles proberen te verklaren, wat wij in ons dagelijks leven tegenkomen. Misschien een tip vermeld ! ! vermeld ! ! bij de boeken dat je het fonds voor kinderen cardiologie sponsort met de verkoop van het boek het zal zeker ook bij het jongere publiek aanslaan. Groeten uit Doornzele ;;--)))









8 reacties, klik hier om een reactie te plaatsen
zaterdag, oktober 13, 2012

Herfst kan je ook iets geven, Angelique............................... De Herfst ; William

6:44 p.m. | Post bewerken


De herfst: William van der Jeugt
De najaarswind huilt troosteloos door de hoge bomen.
Droeve winden nemen hun bladeren met zich mee, de bomen worden kaal.
De zwaluwen zijn heengegaan, de ganzen trekken zuidwaarts, verlangend naar de zon.
De fazant en patrijs verschuilen zich voor de jagers in de diepste wildernis.
Allen hebben mooie veren of mals vlees, daarom sterven ze stuk voor stuk schuldeloos een wrede dood.
Dit alles om de mens in zijn plezier en ontspanning te behagen.
Hoe snel wisselen de seizoenen hun beurt af, wat leeft, volgt waarlijk kort op elkaar.
Het menselijk bestaan op deze aarde duurt maar even, kort als een ochtenddauw.
Droefheid van mijn hart ontroert mijn geest, mijn tranen vallen ongemerkt, doorweken mijn gewaad.
Mijn ogen dwalen ver over het veld, de grote leegte is wijd en breed; niets hindert mijn verdwaalde ogen.
Alles lijkt verdwenen, de groene kleur van de bladeren is goud, geel, bruin geworden.
Planten en bloemen hangen hulpeloos wachtend op het laatste straaltje zon.
Verval en bloei hebben geen vast verblijf, deze en gene delen ze om beurten.
De herfstchrysanten hebben schone kleuren, door dauw bevochtigd met een geur die tot de hemel stijgt.
Zij versieren de graven met hun mooie kleuren, ze houden stand tot de eerste vrieskou.
Bij de graven zie je in het avondschemer geen mensen, je hoort alleen de echo van hun stemmen weerklinken op de sierlijke arduinen monumenten die hoogmoedig hun pracht showen.
Wie wordt geboren, zal eens moeten sterven, vroeg of laat; gisteravond was ik nog een mens, vanochtend stond ik op de lijst der schimmen.
Onze zielen en adem lossen op in het niets – waarheen? –  geen mens zal het ooit weten.
Het lijk wordt in een lege, houten kist geborgen, waar het laatste zonlicht hem verlaat.
Vallende herfstbladeren dwarrelen nu langzaam over hem heen, alle levensgeur is vervlogen.
Het licht werd gedoofd,  nu is hij een vage vorm in jouw dromen met een levende blik op onze  harten.


Herfst kan je ook iets geven! Door Angelique Kroes
Als de wind over het land waait, door de straten, langs de huizen.
Dan hoor je de wind, de storm, suizen, ruisen.
En het neemt al het oude dat niet meer nodig is met zich mee.
Mensen raken er ook van in de war: omschakeling van het weer, andere energie, grieperig, … dan voelt men zich niet tevree.
Maar ook weten we, het is ergens goed voor, de natuur ondergaat een gedaantewisseling, krijgt rust en gaat uiteindelijk slapen.
En wij mensen kunnen dan die mooie, wonderlijke vruchten en kleine schatten rapen! Tijdens onze wandelingen door de bossen, de natuur, doorbreek je die muur.
En tijdens deze prachtige fase zal ze veel kracht opdoen en enorm ontwikkelen om als volgt weer met volle kracht te schitteren.
Integendeel zal ze niet verbitteren, maar leren, uitwaaien, loslaten en schitteren!
Schitteren net als bloemen en planten.
Er zijn en laten zien, van alle kanten.
Zoals elk jaargetij vele boodschappen met zich meedraagt.
Draagt de orchidee
rijkdom, schoonheid en liefde met zich mee.

In oude tijden werd de orchidee gebruikt als medicijn.
Door een drankje van hete chocolade, voor kracht en macht; ze voelden zich dan anders, zo mocht dat dan zijn.
Het gaf de mens een liefdevolle groei, een gedaantewisseling, transformatie...
Het streelde de ziel,  het gaf ze energie.
Ook geeft het een teken van vruchtbaarheid aan.
Dat komt door de wortelen, de knol, onderaan.
De knol was meestal gesplitst in 2 knollen, wat leek op het mannelijk geslacht.
En at de vrouw 1 knol dan werd het een meisje, at ze de knol met 2 dan werd het een jongen, werd verwacht...gedacht.
Mooi symbool voor een nieuw leven, nieuw begin, van iets wonderlijks, een gevoel van diep uit je hart, onderin.
Deze bloemen hebben mooie kleuren, heerlijke geuren die gedoseerd iets magisch afgeven.
Ze worden altijd in liefde aangenomen en ze horen in ieders leven.
Voor vele gelegenheden kan men ze dan ook geven.

Bij deze, in liefde en licht, met energie en licht op jou gericht.
Geeft het jou in de donkere dagen, dat licht en inzicht!
@ Angelique
Anoniem zei
De kern van alle dingen is stil en eindeloos lang in vervlogen tijden. Alleen de dingen zingen ons eeuwig lied, ons persoonlijk lied is kort en broos. Wij zeilen langs regenbogen in Gods stilte tegemoet. Kei goed geschreven William en Angelique, elk een unicum op zijn manier. Jürgen en Mirabel
5 reacties, klik hier om een reactie te plaatsen
Abonneren op: Posts (Atom)

Even Doorklikken

Yanga Boeken - Publiceer uw boek op yanga.be
Blog in English
Yanga Arts - kunstenaars blog ieza stroef en walter stroef
Yanga Balance - Tom Bracke en Eric Lammens bloggen over gezondheid voor lichaam en geest
Facebookpagina Yanga
Madou ballonvaarten

Facebook

Ideeën of teksten? Mail ons.

Heb je een (spirituele) tekst, een evenement of andere ideeën, laat het ons weten. Veel kans dat uw tekst verschijnt op Yanga.be, het spiritueel blog voor jou en door jou.

Teksten mogen worden gestuurd naar contact@yanga.be en worden gepubliceerd na lezing en goedkeuring.

Designed by Yanga.