Yanga Spirit

De AARDE wordt omgeven door drie lagen, die naar dichtheid worden onderscheiden: zo dicht als water, zo dicht als wind en zo dicht als ijle wind. Daarboven bevindt zich de lege ruimte of anders gezegd: wij onderscheiden de atmosfeer, de troposfeer met stikstof en zuurstof en de stratosfeer met de ozonlaag. Daarboven bevindt zich de interplanetaire ruimte.
In het heelal dringt het langzaam tot ons door dat er daar ook nog andere levensvormen moeten zijn dan wij. In het heelal wemelt het van de levensvormen, grillig over de sterrenhemel verspreid. Interessant is dat er op alle mogelijke planeten weliswaar planten en op de grond levende wezens voorkomen, maar op enkele planeten, ook "wezens met willekeurige bewegingen".

Boeddha heeft geleefd van 560 tot 480 voor Christus. Boeddha betekent in het Oudindisch "de Verwachte" of "de Verlichte". Hij kwam uit een adellijke familie. Omringd door alle luxe groeide hij op in het vorstelijk paleis van zijn vader, in de uitlopers van de Nepalese Himalaya.
Toen hij negenentwintig was, had hij genoeg van zijn nutteloze leventje. Hij verliet zijn geboortestreek, oefende zich zeven jaar lang in de kunst van de meditatie en zocht de weg van de kennis en van het "Zijn". In Boeddha's tijd bestonden  de Goden uit de sagen, mythen en legenden natuurlijk al.
Na zijn verlichting ontdekte hij dat hij de incarnatie van een hemels wezen was. Tot zijn volgelingen predikte hij de vier waarheden, de weg waarlangs iedereen een boeddha, een verlichte, zou kunnen worden. Boeddha zag het bestaan van toekomstige boeddha's als een vanzelfsprekend feit. In zijn afscheidsrede spreekt hij over de toekomstige boeddha's. Een van hen, zo voorspelde hij zijn aanhangers, zou komen in een tijd waarin India overbevolkt zou zijn en de dorpen en steden zo vol zouden zijn als kippenhokken.

Alle bestaan is lijden, verlossing daarvan in een normaal aards bestaan is niet mogelijk, want alles wat sterft gaat in nieuw leven over. Aan de kringloop van het bestaan is niet te ontkomen, alles is onderworpen aan de 'samsara', de eeuwige kringloop der wedergeboorten. Van deze denkbeelden gaat het boeddhisme uit en het vraagt: hoe kan ik mij ontworstelen aan deze kringloop? Hoe kan ik ontkomen aan de automatische macht van het 'karman' en aan de voortdurende, eindige bestaansvormen?
De 'Upanisads' leerden dat verlossing uit deze kringloop slechts mogelijk is voor wie het 'brahman' en de wezensidentiteit daarvan met zijn eigen ik existentieel heeft leren ervaren. Dan leert Boeddha de vier edele waarheden en het achtvoudig pad.
ALLE BESTAAN IS LIJDEN,  omdat alles vergankelijk is. Dit lijden ontstaat door de begeerte naar het aardse, waaraan men zich nooit verzadigt, omdat het slechts schijn is. Daarom moet men streven niet naar de vernietiging van het leven zelf, maar naar de vernietiging van de begeerte om het leven vast te houden. Niet iets ontsterfelijks (een ziel) is de oorzaak van de nieuwe bestaansvorm die de stervende wacht, maar wel de nog niet volkomen uitgebluste wil om te leven; de begeerte neemt bij het scheiden van de ene bestaansvorm, een nieuwe gedaante van bestaan aan, die overeenkomt met de aard van de levensbegeerte.
Dit is het 'karman' (oorspronkelijk: handeling met het noodzakelijk gevolg) dat de aard der nieuwe gedaanten doorgeeft. Het 'LOT' is dus niets anders dan de vrucht van vroegere bestaansvormen en de werking van het karman geschiedt automatisch, zonder tussenkomst van een hoger wezen. De vraag hoe de mens aan de kringloop der wedergeboorten een einde kan maken, is dus te beantwoorden met een andere, hoe hij de begeerte, de wil om te leven kan teniet doen. Hiervoor nu wijst Boeddha de weg, het achtvoudig pad:

    1.    juist inzicht
    2.    juist besluit
    3.    juist woord
    4.    juiste daad
    5.    juist leven
    6.    juist streven
    7.    juist denken
    8.    juiste meditatie

Praktisch komt dit hierop neer, dat de mens zich los moet maken van alles wat hem bindt aan het leven waarin hij door geboorte, werkkring enz, verkeert. Want de banden van het familieleven en van de gemeenschap zijn hinderpalen voor het verwerven van de noodzakelijke gemoedsstemming. Zo is het ideaal het monnikenleven, niet als ascetisch doel, (zich onthouden van genoegens), maar om het verkrijgen van het juiste inzicht te vergemakkelijken.
Heeft de volgeling van Boeddha deze voorschriften opgevolgd en is het hem gelukt zijn lichamelijk leven te beheersen, dan volgt de eis van volledige meditatie en helder inzicht in het onwerkelijke der verschijnselen. Ook dit inzicht is in vier graden ingedeeld en moet ten einde toe doorlopen worden om dan over te gaan in het hoogste zelf.
Zo ontstaat de overwinning van de schijn, de verlossing: NIRVANA, (volledig leeg zijn, uitgewaaid, gedoofd zijn). Deze 'nirvana' is niet met aardse begrippen te vatten en valt buiten de gewone categotieën, wat Boeddha zelf trouwens had ingezien. Het is de volledige rust, de volmaakte inwendige vrede, de absolute vernietiging van alle begeerte, afkeer en dwaling, de vernietiging van het worden. Ofschoon het als onsterfelijkheid, bestendigheid, reinheid, rust, toevlucht enz., wordt omschreven, is het, als het 'GANS ANDERE' en als tegenstelling van de fenomenale wereld niet met positieve begrippen te omschrijven. Het is echter ook niet een 'niets'. Het lichaam behoeft nog niet gestorven te zijn, kan nog een fysiek bestaan leiden, waarin de resten van het 'karman' worden opgeteerd, maar dat met de dood geheel eindigt. Eerst dan is men voorgoed verlost van de ellende van het bestaan.
Boeddha heeft, niet alleen voor zijn volgelingen, ook voor heel de overige wereld, woorden van wijsheid en troost gesproken. Hij maant tot een deugdzaam leven, legt zijn leke-volgelingen het eerste vijftal van de voor  zijn discipelen geldende geboden op en weet ook hen aan te sporen tot een zedelijk en plichtsgetrouw bestaan.
"Wie deze tekst leest, herleest en wil begrijpen, zal kunnen leven in volledige harmonie met de wereld en met zichzelf."

Ieza  en Walter Stroef.