dinsdag, september 29, 2009
Trek de koude in van de bijna naakte aarde. Blijf even luisteren naar het ruisen van de regen. Vroeger donker, later licht, de laatste zonnestralen verlaten ons gezicht. De kleurenpracht verdrijft het zomergroen. De aarde komt stilaan schuin te staan. Het kille bladerig grondtapijt, het heeft de natuur verspreid. Alsof de zon zich heeft versproken, en uit schaamte lijkt weggedoken. Bloemen en planten worden stil. Zij gaan nu slapen, om later terug te ontwaken. In de herfst herdenken wij onze doden. Wij doen ze in onze harten terug herleven, om hen in het eeuwig leven de liefde te geven. Het is weer voorbij die mooie zomer, wij dachten dat er geen einde aan kon komen. Maar voor je 't weet, is heel die zomer al weer lang voorbij.
2 reacties, klik hier om een reactie te plaatsen:
Mooi weergegeven, bedankt het doet goed dit allemaal eens te kunnen lezen. Zo vergeet je inderdaad de dagelijkse sleur van ons leven.Zo gaan wij van de zomer naar de herfst, voor wij het weten zitten wij in de winter. Dan in het nieuwe jaar, zo worden wij ouder en ouder . Groetjes van een trouwe lezer
Mooi gedaan keigoed, groetjes van een vriendin
Een reactie posten