woensdag, december 19, 2007
| Tijd zal ons leren wie wij zijn, zal ons brengen waar we moeten zijn. Al glipt hij als zand door de vingers, tijd moet er zijn. Zo is ons hart als de tijd, tikt het verder en laat ons leven zonder stil te zijn. Wanneer de hemel donker wordt en het hart geen geluid meer geeft, een stilte... Ten einde raad is hij die het leven verlaat. Dan voel je pas wat leven is. Probeer ook zijn hart te verwarmen, zodat hij het leven terug kan omarmen. In een liefdevol hart is er geen plaats voor haat en nijd. Er zijn mensen die door het leven dansen, anderen komen slechts met moeite vooruit. Behoor je tot de laatste groep, probeer dan eens je leven te kleuren zodat je je hart kan opfleuren. Geef je hart echte liefde, als een zeldzame bloem, die je met goede zorgen moet omringen, je hele leven lang. Geniet van dit moois en probeer elk zonnestraaltje, elk bloempje dat bloeit te strelen, te bekoren en te omarmen. Verwelkom het met je volledige hart, dit zorgt ervoor dat je positief zal gaan denken. Die innerlijke kracht zal diep in jou ontwaken, zal je laten voelen dat je hart altijd waakt. |
0 reacties, klik hier om een reactie te plaatsen:
Een reactie posten