woensdag, juli 22, 2009
Aan onze dierbare vriend RUDOLF die nu leeft in het lichaam van licht, dicht bij de zon en de liefde van God. Jouw gedachten waren pure energie. Elke gedachte die je had, was creatief om iedereen te helpen. In het diepste van je gevoel lag je hoogste waarheid verscholen. Dat maakte je zo bijzonder perfect als vader en als vriend van iedereen. Je zal altijd bij ons zijn maar nu op een andere manier dan voorheen, daarom voelen wij ons niet alleen. Je glimlach en vriendelijk gebaar zullen wij missen, maar diep in ons hart zal jij er altijd zijn. Wij zeggen je geen vaarwel maar tot weerziens voorbij deze wereld.
Het leven is als een gouden zijden draad, zo kwestbaar gespannen maar buigzaam, geen bochtje blijft gespaard. Lachen, huilen en verdriet, dat is die levensdraad. Zolang je geest en je lichaam verbonden zijn met die gouden draad, ben je nog altijd hier op aard. Ooit zal die gouden levensdraad springen, vroeg of laat. Dan glipt de wereld uit jouw gebroken zijden draad. Het besef daagt, ik moet loslaten dit mooie aards bestaan. Dan komen wij bij de vraag heeft God ons geschapen, of hebben wij hem groot gemaakt. Zo komen wij terug bij die gouden zijden draad.
Het leven is als een gouden zijden draad, zo kwestbaar gespannen maar buigzaam, geen bochtje blijft gespaard. Lachen, huilen en verdriet, dat is die levensdraad. Zolang je geest en je lichaam verbonden zijn met die gouden draad, ben je nog altijd hier op aard. Ooit zal die gouden levensdraad springen, vroeg of laat. Dan glipt de wereld uit jouw gebroken zijden draad. Het besef daagt, ik moet loslaten dit mooie aards bestaan. Dan komen wij bij de vraag heeft God ons geschapen, of hebben wij hem groot gemaakt. Zo komen wij terug bij die gouden zijden draad.
