dinsdag, maart 05, 2013
Is het alleen de stilte van de morgen,of de zon, geruisloos stijgend aan de einder?
Of is het de vroege merel die zich waagt aan een voorjaarslied,
en hoopvol een vrouwtje het hof maakt?
Is het niet te stil,
en wachten we niet tevergeefs,
op wat de dag ons brengt?
Ieder moment is het leven waard.
Nooit gunt de tijd zich even tijd,
en drijft het licht naar een nieuwe dag...
Hoopvol!
Alleen, schrijnend, op zoek naar wat rest,
Weerzinwekkende beelden, ploeteren in slijk en armoede.
Is dit de toekomst, de nieuwe tijd?
De mens zwalpt op het moeras der uitzichtloze dingen.
Rijkdom en macht zijn blind voor armoede en verdriet.
Toch worden wij samen met de natuur, voortgestuwd door
onzichtbare krachten, die hier niemand kent en niemand beheerst.
De dageraad streelt nog even de stilte van de morgen,
en grijpt langzaam de nieuwe dag.
Ondanks alle pijn en smart,
laat ons toch beginnen met een lach...
- Walter Stroef -
