donderdag, augustus 04, 2011
Vreemden,"vrienden of vijanden"?Vele negatieve reacties op het klassieke kerstverhaal? Wat doen wij zelf om een betere wereld te creëren?
Bewustzijn, wat betekent het? Weten dat je leeft en wat het leven is? Is het de manier waarop we denken, of ons denken zelf?
Leven we in tijden waarin we weten wie, hoe en waar we zijn? Hoe pikken nieuwe generaties de kennis van de vorige generaties op? Krijgen ouderen nog respect? Wordt er geluisterd naar hun boodschap vol levenservaring en trekken we onze lessen om een betere toekomst te vormen?
Toch is er iets aan de hand dat we niet helemaal kunnen verklaren. Het heftige gedrag van de Zon, sinds november 2003, bevestigt het vermoeden dat er iets nakende is. Dat ons magnetisch veld daardoor schommelingen vertoont, weten we ook al. In het nieuws horen we met grotere regelmaat berichten over de zon en diens schadelijke gevolgen. De abnormale activiteit van de Zon valt nu eenmaal niet te ontkennen in een tijdperk waarin de mensheid zowat zweeft op de zelfgemaakte radiogolven. Dankzij de magnetosfeer van de aarde worden we beschermd, maar dat is voor de Zon geen belemmering. Met zijn meedogenloze stralen kan zij ongenadig vernietigend te werk gaan en mept zij ons zonder pardon om de oren met droogte en schadelijke ziekten. Een satellietje meer of minder laten draaien, of de hens in elektro-apparatuur zetten, is voor de koperen ploert eveneens geen probleem. Gelukkig is onze gouden ster ook verantwoordelijk voor veel kwaliteiten die ons dagelijks leven bepalen. Denk maar aan de duur van een zwangerschap en het rechtop – in de richting van de zon - groeien van een stevige boom.
In februari 2001 kantelden de polen van de Zon. Volgens de gangbare 11-jarige zonnecyclus had dat al in 2000 moeten gebeuren. Wonderbaarlijk genoeg was de volgende kanteling dan weer 10 jaar te vroeg, namelijk in oktober 2001. Het is dus logisch dat er in deze tijd connecties tussen de Zon en 2012 gemaakt worden.
Zonreligies
Een andere oorzaak is het bestaan van de oude zonnereligies. Inzake 2012 worden de oude Egyptenaren, de Maya’s en de Inca’s het meest genoemd. Deze volkeren hadden een stellaire religie die we tot op zekere hoogte kunnen doorgronden aan de hand van hun mythes, heiligdommen en andere overblijfselen.
Uit de interpretatie van de archeologische vondsten van deze volkeren zijn meerdere theorieën gegroeid. De Maya’s beschreven 21 december 2012 als de overgang naar een nieuwe bewustere wereld. Dat klinkt alvast niet zo negatief als een desastreuze poolkanteling.
Als we de Inca’s mogen geloven, gebeurt die overgang door middel van een tijdruimte-breuk. De geordendheid van de natuurwetten zorgt ervoor dat alle banen van de planeten ongeveer in een effen vlak lopen. Dat vlak, dat het resultaat is van een kosmologisch streven naar balans, noemen we de ecliptica. Omstreeks de einddatum zal een unieke samenstand plaatsvinden, dat weten we zeker.
Jenkins heeft in zijn boek (2012 Maya Cosmogenesis) aangetoond dat de Zon, de ecliptica en het centrum van de Melkweg tijdens de overgang van herfst naar winter op 1 exacte lijn staan. Gedetailleerd toont hij aan hoe de oude Maya’s vooruitziend naar die samenstand hebben geleefd.
Onze maatschappij besteedt er helaas weinig aandacht aan. Is dat wel geheel terecht? Kunnen we zomaar geloven dat de Maya’s, met ál hun galactische kennis en de vele prachtige gebouwen raaskalden? Volgens de verdwenen sterrenculturen wordt ons bewustzijn rond 2012 op een hoger niveau getild door een “ruimtetijd-breuk,” ook wel een overgang naar een andere dimensie genoemd. Is God met de baard wakker geworden uit zijn winterslaap en helpt hij ons op dat moment een handje? Of kunnen we aantonen dat een veranderende ruimtetijd, bijvoorbeeld door een galactische samenstand, wel degelijk invloed heeft op het menselijke lichaam?
Zonreligies
Een andere oorzaak is het bestaan van de oude zonnereligies. Inzake 2012 worden de oude Egyptenaren, de Maya’s en de Inca’s het meest genoemd. Deze volkeren hadden een stellaire religie die we tot op zekere hoogte kunnen doorgronden aan de hand van hun mythes, heiligdommen en andere overblijfselen. Uit de interpretatie van de archeologische vondsten van deze volkeren zijn meerdere theorieën gegroeid. De Maya’s beschreven 21 december 2012 als de overgang naar een nieuwe bewustere wereld. Dat klinkt alvast niet zo negatief als een desastreuze poolkanteling.
Als we de Inca’s mogen geloven, gebeurt die overgang door middel van een tijdruimte-breuk. De geordendheid van de natuurwetten zorgt ervoor dat alle banen van de planeten ongeveer in een effen vlak lopen. Dat vlak, dat het resultaat is van een kosmologisch streven naar balans, noemen we de ecliptica. Omstreeks de einddatum zal een unieke samenstand plaatsvinden, dat weten we zeker.
Jenkins heeft in zijn boek (2012 Maya Cosmogenesis) aangetoond dat de Zon, de ecliptica en het centrum van de Melkweg tijdens de overgang van herfst naar winter op 1 exacte lijn staan. Gedetailleerd toont hij aan hoe de oude Maya’s vooruitziend naar die samenstand hebben geleefd.
Onze maatschappij besteedt er helaas weinig aandacht aan. Is dat wel geheel terecht? Kunnen we zomaar geloven dat de Maya’s, met ál hun galactische kennis en de vele prachtige gebouwen raaskalden? Volgens de verdwenen sterrenculturen wordt ons bewustzijn rond 2012 op een hoger niveau getild door een “ruimtetijd-breuk,” ook wel een overgang naar een andere dimensie genoemd. Is God met de baard wakker geworden uit zijn winterslaap en helpt hij ons op dat moment een handje? Of kunnen we aantonen dat een veranderende ruimtetijd, bijvoorbeeld door een galactische samenstand, wel degelijk invloed heeft op het menselijke lichaam?
Al duizenden jaren zijn we op weg naar 2012. Diens invloed is al vele generaties in versnellend tempo bezig. Hoe dichter we de feitelijke samenstand naderen, hoe sneller we de symptomen zouden moeten kunnen waarnemen.
Ons denken, bewustzijn en handelen zijn mogelijk dankzij de neurologische processen in onze hersenen. De maatschappij is dus eigenlijk het resultaat van de gedachten die we hebben omgezet in daadkracht. We zijn wat we denken, we worden hoe we gedacht hebben. Dat maakt ons wezens die lessen trekken uit het verleden.
Een verandering van de neurologische impulsen heeft een verandering voor de daden van ons mensenras als gevolg. Als we aannemen dat bewustzijn groeit, en dat de 2012-samenstand daarvan de initiator is, dan wil dat zeggen dat we naar een situatie gaan waarin onze hersenen effectief anders zullen gaan werken. We spreken niet van momenten die zich plots voordoen, maar over situaties die langzaam dichterbij komen of uit het zicht verdwijnen door het voorbij schrijden van de tijd. In dat opzicht groeien we een negatieve richting op.
Nieuwe zenuwbanen in de hersenen?
Een verandering van de neurologische impulsen heeft een verandering voor de daden van ons mensenras als gevolg. Als we aannemen dat bewustzijn groeit, en dat de 2012-samenstand daarvan de initiator is, dan wil dat zeggen dat we naar een situatie gaan waarin onze hersenen effectief anders zullen gaan werken. We spreken niet van momenten die zich plots voordoen, maar over situaties die langzaam dichterbij komen of uit het zicht verdwijnen door het voorbij schrijden van de tijd. In dat opzicht groeien we een negatieve richting op.
Nieuwe zenuwbanen in de hersenen?
Zowel de verbinding tussen de zenuwen in onze hersenen als die in ons lichaam zouden telkens beter moeten gaan functioneren .“Beter” omdat de bewustzijnsverruiming en de ruimtetijdverschuiving als iets positiefs kan worden gezien en niet perse als een mogelijke dood in de eindige zin van het woord. Dood kan strikt fysisch gezien namelijk nooit het einde betekenen, maar op zijn minst een ongedefinieerde verandering in de staat van zijn.
Uiteraard is het mogelijk dat we allen sterven, maar de essentie van het leven strekt zich veel verder dan onze dood, dus waar maken we ons eigenlijk druk om? Aan de andere kant kan het ook zo zijn dat we met dat hogere bewustzijn ook slechtere dingen bewerkstelligen. Goed en kwaad zijn subjectief getinte begrippen.
Uiteraard is het mogelijk dat we allen sterven, maar de essentie van het leven strekt zich veel verder dan onze dood, dus waar maken we ons eigenlijk druk om? Aan de andere kant kan het ook zo zijn dat we met dat hogere bewustzijn ook slechtere dingen bewerkstelligen. Goed en kwaad zijn subjectief getinte begrippen.
