woensdag, maart 30, 2011
Ademhaling betekent leven krijgen, niet alleen voor jezelf maar ook voor anderen. Soms vult iemands aanwezigheid je met leven en soms ontneemt de aanwezigheid van een ander je als het ware het leven. Je voelt je energie verdwijnen in de ander, je wordt moe en futloos door de nabijheid van de één, terwijl een ander je meer kracht, leven en energie geeft. Dit alles bewerkt de adem. Wie meer leven heeft, terwijl hij minder bezit, neemt van wie meer heeft. Maar er is soms ook een tegenovergesteld proces. Alles berust op evenwicht in onze omgang met vrienden, nemen en geven is hier het bijzondere aspect. Een wereld met slechts bergen, rivieren en steden, lijkt zo leeg. Ken je echter hier en daar iemand die bij je hoort, die je vriend blijft, ook al heb je weken niets gehoord, dan is je wereld een tuin die bloeit en waarin ook vriendschap groeit. We moeten degenen die ons gelukkig maken, dankbaar zijn. Zij immers zijn de tuinlieden die onze ziel tot bloei brengen. Iemand die het leven ontneemt, slorpt in feite het leven van een ander op. In de tegenwoordigheid van zo iemand verwelken bloemen sneller en sterven planten. Achter alles staat beweging, trilling. Wat een bepaalde beweging van stofdeeltjes veroorzaakt, is trilling. Trilling wordt door ons gevoeld, ze wordt door onze zintuigen ervaren als een bepaalde beweging van stofdeeltjes, maar de trilling zelf is een beweging. En omdat de kracht van het goede woord, zoals " je bent een vriend " een positieve trilling is, kan het tot een levensstroom naar je hart vloeien en alle stress of negatieve gedachten laten verdwijnen uit je gehele ik. Je wordt als een goddelijk mens herboren in een wereld van schijn waar jij je werkelijkheid bent. "Alle goud op aarde ", je kunt het teruggeven, maar bij degene die jou uit liefde een dienst bewijst, sta je voor altijd in het krijt.
