Mogelijk gemaakt door Blogger.

Ons Blogteam

Ons Blogteam

De Teller

dinsdag, februari 26, 2013
Soms vecht je tegen de onrust, die een ziekte of verdriet kan teweeg brengen. Maar ik heb ervaren als je van binnenuit rust in je lichaam en geest terug gevonden hebt, elke dag een verrassing wordt. Maar er moet natuurlijk rust zijn, om tot een evenwicht in jezelf te komen, zo zal je elke dag als een nieuwe ervaring beleven.

Natuurlijk vraagt dat om bewustwording van jouw verdriet of verlies, en het ontvankelijk en met open houding te aanvaarden. Dan komt de positieve energie vanzelf naar jou toe, zo ontmoet je mensen die jou kracht geven om verder te leven, zonder angst en pijn. Stress, verdriet en angst sluit je vooraf,  beleef het leven vol van verbazing, verwondering, aanvaarding en verbeeldingskracht, zo zal er van alles gebeuren om jou er bovenop te helpen. Maar zodra je ‘angst’ voor de toekomst uitspreekt, is de helft van jouw toekomst al bedorven. Voor mijn ziekte heb ik mij altijd sterk gericht op de toekomst, maar nu wil ik met meer kracht in het heden staan. Je wordt niet iemand want je bent al iemand - dat is inzicht. 


We moeten meer de toekomst naar het heden halen en ons concentreren op wat er nu gebeurt en hoe wij er wat kunnen aan doen opdat het zich niet meer zou herhalen in de toekomst. Laten wij doen wat wij graag zouden willen en wat ons raakt, laten wij zelf ontvankelijk en gevoelig zijn voor hoop en het verlangen om gezond te mogen verder leven, dan kunnen wij daar naar leven. Een levensweg is nooit een rechte lijn of weg, zelfs een schijnbaar doodlopende weg maakt jou levensrijker. Alles wat wij meemaken zoals ziekte, tegenslag, droefheid of  verlies van een dierbare brengt ons rijker en voller naar onze eindbestemming. Laten wij de schoonheid of het belang van een bijzonder moment terug zien. Laten wij bij deze momenten dat wij nu beleven even stilstaan en het moment koesteren.

Zelf heb ik bij een verdrietige gebeurtenis een ritueel bedacht, het kan mediteren, het beluisteren van zachte ontspannende muziek zijn of gewoon even aan al het positieve en het goede denken wat je al beleefd hebt in je leven. Wetend dat er nog mensen zijn die het nog slechter hebben dan jij, dat werkt helend! Uit verwondering en bewustwording kunnen inzicht, energie en verbinding voortkomen, als wij leren de creativiteit en inventiviteit in onszelf te vinden. Je zal zien dat je met weinig iets heel moois kan creëren en de oplossing voor jouw probleem vaak er al is. Soms is het belangrijk om even uit onze comfortzone te komen, zodat wij beseffen wat het echte leven inhoudt, daarna zullen we begrijpen dat er maar één grote schat is van heel veel waarde in het leven en dat is “gezond zijn”. Al de rest is gewoon vergankelijk en het leidt soms naar de ondergang van ons bestaan. @ William


vrijdag, februari 22, 2013

Moeder Aarde blaast haar oude energie naar het universum, het heelal.
Zodat het oude wat ze niet meer nodig heeft in het heelal mag verlichten en zuiveren.
Die oude energieën van alle mensen, van alle dieren, van alle bomen, van alles wat leeft.
Die oude energie blaast ze in liefde uit.......zodat het goddelijke dit zeeft.

Moeder Aarde ontvangt heel subtiel,  met de juiste dosis intentie, liefde, wijsheid en licht.
Opbouwende energie die ze door haar wortels laat stromen, zodat alles vernieuwd zal groeien en komen.
Langzaam is de aarde Verlicht.
Nieuwe aarde.
Moeder Aarde, zuiver en met veel kracht begint ze aan haar wijze opdracht!
Universum, het heelal, het Goddelijke, Vader hemel, ondersteunen dit gebeuren heel zacht....met helende kracht.
Mensen, dieren, flora en fauna, voelen en weten gewoon...dat al het oude wat was (symbolisch) is gestorven.
Alles is verschoven door natuurrampen en wordt opnieuw Gestart, een grote upload.

Laten wij de mensheid in liefde en in het vernieuwde verwelkomen.
En als een kind in moederschoot omarmen, liefkozen en laten stromen.
Laten wij met Moeder Aarde onze wijsheid en kennis samenwerken.
Samen werk is samen sterk.

Delen is helen en helen is delen!
Wanneer je alles met liefde behandelt en met liefde leeft voor elkaar.
Geen oordelen of verwijten, geen oorlog, geen doden, geen mishandelingen, geen misdaad. Alles wat onmenselijk is.
Als je dit dan loslaten kan, dan geeft de mensheid Moeder Aarde een wonderlijk gebaar.
Van liefde... en dat is alles wat zo belangrijk .........IS...!

Angelique  kroes.


dinsdag, februari 19, 2013
Je kinderen zijn je kinderen niet.
 
Zij komen door jou,
Maar ze zijn niet van jou,
En hoewel ze bij je zijn,
Behoren ze je niet toe.
 
Je mag hun geven van je liefde,
Maar niet van je gedachten,
Want zij hebben hun eigen gedachten.
 
Je mag hun lichaam een thuis bezorgen,
Maar niet hun zielen,
Want hun zielen wonen al in
Het huis van morgen,
Dat jij niet kunt bezoeken,
Zelfs niet in je dromen.
Je mag proberen aan hen gelijk te worden,
Maar tracht niet hen aan jou gelijk te maken.
 
Want het leven maakt geen rechtsomkeer,
En blijft niet wachten bij wat gisteren was.

Walter Stroef
dinsdag, februari 12, 2013

2012 was het einde van een Tijdperk...en dus zijn we begonnen met een nieuw tijdperk. Misschien nog niet zo zichtbaar want als je om je heen kijkt, is het nog steeds dikke chaos... Maar, steeds meer mensen worden zich bewust dat ze de Alchemist in zichzelf moeten zoeken en dan ook vinden.

De Alchemist

Lange tijd verlangden mensen naar materiele zaken
Naar Rijkdom en Macht
Rijkdom om de wereld te regeren
Macht om over anderen te heersen.

Ze stuurden hun speurders op pad
De Alchemist te vinden
Welke hun, zo dachten zij
Nog meer Rijkdom en Macht konden schenken.

Vele tovenaars werden gevonden
Maar niemand veranderde stof in goud
Vaak werden ze daarna veracht
En even vaak werden ze opgehangen

Zoeken naar Rijkdom en Macht
Duurde eeuwen voort
Totdat…

Een eenvoudig man besefte
Ikzelf ben een alchemist
Ikzelf verander stof in goud
Maar niemand die hem begreep
En hij werd weer weggezonden

De tijd is daar om wakker te worden
We mogen het nu weer weten
We zijn allen de alchemist
Hij woont al eeuwen in ons hart

Het stof dat is de aarde met al zijn bewoners
De Alchemist is onze liefde
Deze liefde verandert en transformeert
Alles wat leeft in puur en eerlijk goud

Nee, je kan er niet een huis van laten bouwen
Nee, het geeft je geen materiele macht
Het geeft je innerlijk Rijkdom
Welke veel meer is dan wat je ooit had verwacht.

© Martha Kooistra

Ook gepost op onze Facebookpagina
Groeten, Bart ;)

maandag, februari 11, 2013

























De bron van liefde die je tuin soms van water voorziet wanneer je zit te huilen om degene die jou verliet. Laat je emoties hun gang gaan, want geen water is zo zuiver dan die kostbare druppels water die uit je ogen vloeien.
Het doet zo pijn om te weten dat jij + ik  = wij, niet meer zijn. Ben ik dan echt helemaal uit je gedachten verdwenen? Mijn liefde was voor jou als vuur dat water overleefde, mijn ogen hadden jou nog nooit belogen, toen ik zei ik hou van jou.
Gelukkig gaat niets verloren, onze afgegeven liefdestrillingen blijven voor eeuwig in mijn hart zweven. Ik loop nu aan de kant van de weg, waar wij ooit samen in het midden liepen te dansen en te springen van plezier. Wij konden lachen om de kleinste dingen die ons omringden, jouw ogen zochten naar mij, opdat
ik in jouw ogen kon kijken, om samen ons geluk te kunnen delen.
Mijn liefde die ik had was zo echt oprecht uit het diepste van mijn hart, je was mijn ganse zijn. Ik liep al in de wolken als ik jouw naam hoorde weerklinken in mijn hart.
Jij bent nog altijd de inhoud van mijn dromen, hoop je ooit in het leven nog tegen te mogen komen. Ik zou je terug beminnen en nog vele leuke dingen met jou verzinnen, soms verlies ik jou in mijn dromen. Het is als een echo uit het verleden, de onvoltooide verleden tijd maakte een einde in het heden.
Zo ben je langzaam uit mijn herinneringen weggegleden, kom ik zo terug naar de tegenwoordelijke werkelijkheid. En daar ben je nu niet meer in terug te vinden, mijn gevoel is nu zinloos, gevangen in mijn lichaam, met in mijn hart “een liefde zonder naam”. 

Geschreven door William († 2013).
zondag, februari 10, 2013

Stilletjes keek 't kleine gekwetste meisje vanuit haar koude innerlijke cel naar buiten toe. Naar een voor haar heel enge bittere wereld, vol nijd en jaloezie. Ietwat gelaten bang in hart naar al die vreemde waarden. Zichzelf straffend voor 't verleden, niet bij machte anders opnieuw weer echt te leven. 
Maar ook naar ginds, dat ene naar 't huppelende ding dat frank en vrij zich amuseerde op de grasvlakte voor haar daar heel benee. Te midden van een tapijt van bloemen, ergens ver van haar maar ook weer zo nabij. Een ezel lelijk als de nacht maar toch vol glinster als geen ander. 
'n Hart zo stralend, meer helder dan de mooiste ster. Hoe vaak zag ze hem toch olijk springen. Hoe zeer verlangde zij om op rug van 't olijk ding haar eigen vrijheid weer te maken. Weg van dit alles, weg van tranendal. 
Helaas tralies van emoties als kabels dik rond haar. Te dik nog om die gekkerd toe te laten haar tralie te verslaan. Haar heel even mee te schaken mee naar 't verre gindse die einder nog achter dat betoverende bos. Weg die enge vreemde wereld vol gevaren. Verziekt van jakhals en verderf. Azend enkel en alleen op nog hoger kwets gevoel. 
Uren twijfelt nu dat meisje verzonken in haar cel. Hoop en wens vertrouwen vechtend om te gaan. Doch is dat verre ginds een betere wereld? Is daar ginds een andere pracht een ander goed bestaan? Verder dan dit leven verder dan dit leed. 
Het kleine meisje gluurt weer naar beneden. Kijkt naar 't ezeltje huppelend als een gek. Maar net op dat moment staat die ezel plots bevreemdend stil. Hij schudt, hij draait zijn kop naar boven. Kijkt schelms en met 'n warme blik. Enkele seconden kruisen ogen diep elkanders wens en plots daar dringt 't tot haar door. Achter die zachte gekke blik dat karaktersterk gelaat. Daar ligt het antwoord op de vraag waarnaar zei reeds al zolang zocht. Een antwoord op haar eigen leed, haar innerlijk en diep verdriet. Een antwoord vele malen simpel, simpeler dan ze dacht. Geen antwoord enkel over kommer, neen veel meer dan ze ergens had verhoopt. 
Het is gevoel van warm in kracht tot innig weten… Die blik, dat sterk gelaat dat vormt een glinster, een flonker die zich tot haar richt. Zich nestelt bij haar bange meisje in dat kleine broze hart. Het opwarmt en vertroetelt. Een kleine sprankel die de kilte om haar heen doet smelten. Weg met het verleden, weg met dat venijn. Het doet haar nu beseffen daar is weer een hand. Ditmaal een hand die ze stilletjes kan nemen, heel zachtjes in haar hand. Geen angst voor zwepende slagen maar een hand met goed gevoel. Een warme steun voor 't leven, een lach, een traan, nu weer een doel. Geen jakhals, zot van daden maar een steun die naast haar staat in al dit lijden. Een hand die mee zal gaan. Verder dan dit bos en verder van de gekte naar 'n ander, naar 'n warmer oord. Een plaats voor haar verlangens, een plaats voor haar gevoel waar het kleine meisje weer mag spelen. Ongedwongen olijk en zo vrij. Geen tralies meer voor 't leven. Geen plaats meer voor die angst. Rijdend op de rug van dat zalig gekke dier zal zij weer zingen, vrij van alle zorg en angsten om haar heen. Vrij om 't leven weer her in te delen. Ditmaal haar eigen keuzes, naar eigen charme herinnering, naar eigenwaarde, trots en vrijheid. Een lieve warmte als een ware koestering.

Uit : Vechten voor je geluk, Barts


woensdag, februari 06, 2013
foto: Walter Stroef
De kleur van de stilte is wit en wit is de stille kleur van de morgen waarin je verdween:
langzaam, geen taal, helemaal onverwacht.

De kleur van de goedheid is wit
en wit is de taal van je stille mond.

De onzichtbare kleur van je liefde,
van je talloze teksten, schonk ons hoop en moed.

De kleur van de morgen is rood en de hemel
stuurt de aarde langzaam naar het licht.

Voor jou was de nieuwe dag zonder hoop
en de lente zal nooit meer schitteren,
wel het wonder dat je bij ons achterliet.

Jouw gedreven woorden, jouw bijzondere boodschappen,
zullen ons blijven herinneren aan jouw wilskracht en 
jouw bovennatuurlijke ingevingen, die je ons met zoveel liefde gaf.

Je was iemand, een begenadigd mens: voor altijd zullen
jouw woorden ons warme beelden geven.

        (door Walter Stroef)
maandag, februari 04, 2013



Marilene, Angelique, Laura, Mathieu, familie, vrienden en kennissen van Willam.
Wij zijn hier zo talrijk samen gekomen om naar mijn inziens toch een bijzonder iemand ten grave te dragen.

Ik heb William pas leren kennen nadat hij in het huwelijk werd gezegend door Dominee Moon in de Philipijnen in 2004. Maar vanaf mijn eerste ontmoeting met hem heeft hij een sterke indruk nagelaten. En toen ik hem ietwat beter leerde kennen, en zijn levensstijl, zijn betrachtingen en levensvisie ontdekten, hebben wij zijn kandidatuur ingediend aan het internationaal comitee van UPF om hem de titel van
Ambassadeur voor Vrede toe te kennen.

Op 20 juli 2007 hebben wij hem het certificaat van “Ambassadeur voor Vrede” kunnen overhandigen. Een titel die hem meer dan waardig is. “Ambassadeurs voor Vrede” zo luidt; het zijn mannen en vrouwen die proberen te leven vanuit de houding dat het welzijn van anderen eerst komt. En hoe kunnen we het leven van William beter omschrijven!

Hoe trots was hij niet toen hij die titel van Ambassadeur voor Vrede kreeg. En hij was vastberaden die titel eer aan te doen. Het initiatief voor “Ambassadeurs voor Vrede” zo luidt het verder, is een wereldwijd netwerk van personen die zich inzetten voor een hoger doel en beseffen dat het doorbreken van etnische en religieuze barrières essentieel is op weg naar vrede. En inderdaad deze barrières heeft William doorbroken.
Zijn huwelijk met Marileen is een voorbeeld van het doorbreken van culturele, raciale en nationale barrières. Hij had het niet voor het keurslijf,
het dwingende karakter van religies, maar wel voor zoals hij het zelf uitdrukte “medemenselijkheid”. Hij pleitte voor openheid en verdraagzaamheid voor eenieders geloof. En hij verzette zich hardknekkig tegen ongegronde vooroordelen tegenover elkaar. Hij hoopte dat iedereen de boodschappen in zijn teksten kon ontvangen, ongeacht welke religie men had.
Zijn leven heeft zo zeker een hoger doel gediend. De vele teksten die hij ons nalaat, zitten vol duurzame boodschappen. Inspirerend, vol levenswijsheid en aansporingen voor een positieve ingesteldheid zelfs in moeilijke momenten. Maar het mooiste geschenk dat we van William gekregen hebben, is misschien wel de zekerheid dat er leven is na de dood. Wat wij sterven noemen is wellicht een tweede geboorte in een andere wereld. Ook al is de scheiding nu hard, wij hebben de zekerheid van hem gekregen dat we elkaar terug zullen zien.

UPF betreurt het heengaan van William. Hij was een gedreven iemand die de idealen van “Ambassadeur voor Vrede” echt in zijn leven heeft belichaamd. Zijn boek “Tweede Leven” en vele andere teksten die hij nalaat,zullen een blijvende getuigenis zijn van zijn inzet en zijn een duurzame bijdrage voor een betere samenleving.

Dank je William.

Hugo Veracx, als vertegenwoordiger van UPF Belgium.

Even Doorklikken

Facebook

Ideeën of teksten? Mail ons.

Heb je een (spirituele) tekst, een evenement of andere ideeën, laat het ons weten. Veel kans dat uw tekst verschijnt op Yanga.be, het spiritueel blog voor jou en door jou.

Teksten mogen worden gestuurd naar contact@yanga.be en worden gepubliceerd na lezing en goedkeuring.